เราทุกคนคงเคยทำในสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตที่เราไม่ชอบกันมาบ้างใช่ไหมครับ ? ไม่ว่าจะเป็น การเรียนในสิ่งที่เราไม่ชอบ, ทำอะไรเพราะถูกบังคับ, การต้องกินในสิ่งที่ไม่ชอบ หรือ ต้องทำงานที่เราไม่ได้ชอบ แน่นอนว่ามันคงเป็นเรื่องน่าเบื่อมาก ๆ ของแต่ละวันของทุก ๆ คนที่ต้องตื่นเช้ามา แล้วก็เจอสิ่งที่ไม่ชอบ หรือ ภาระงานที่ไม่ชอบอยู่ตรงหน้า แต่ละวันมันเหนื่อยมากน่าดูนะครับ
และแน่นอนครับ เมื่อทุกคนได้เอาเวลาบางส่วน (หรืออาจจะเป็นเวลาส่วนใหญ่เลยสำหรับหลาย ๆ คน) ไปทำในสิ่งที่ไม่ชอบ อาจจะด้วยเหตุผลต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น
“ก็ต้องทำต่อไปเพราะทำมานานแล้ว เรียนมานานแล้ว จะให้ย้ายไปสาขา หรือ ทำงานที่ชอบก็คงยาก”
“โหย .. ทำในสิ่งที่ชอบก็ไม่มีใครสนับสนุนหรอก”
“ฉันไม่เห็นเก่งอะไรสักเรื่องเลย ไปทำก็คงออกมาไม่ดี”
“ก็ต้องทำเพราะมันเป็นงาน ไม่อย่างงั้นก็ไม่มีเงินกินข้าวกันพอดี”
มันมีเรื่องตลกซึ่งเป็นความจริงอยู่เรื่องหนึ่งสำหรับผมคือ “ถ้าเกิดเราตั้งคำถามกับตัวเองว่า สิ่งที่เราทำอยู่นั้นมันดีจริง ๆ หรือ เมื่อไหร่ เมื่อนั้นความอยากทำในสิ่งดังกล่าวจะเริ่มค่อย ๆ หายไปทันที” อันนั้นแหละครับ เป็นสัญญานของสิ่งที่เราเริ่มจะไม่อยากทำมันแล้ว .. เอาหละ ! เราลองตั้งคำถามกับตัวเองดูว่า
“ตอนนี้หรือสิ่งที่เราทำอยู่ในขณะนี้ ตอบโจทย์ตัวเรา เป้าหมายของเรา หรือ ตัวเราในอีกสิบ ยี่สิบ หรือ สามสิบปีข้างหน้าหรือไม่ ?”
ถ้าคำตอบคือ ใช่ จงขอให้เราทำต่อ แต่ถ้าคำตอบคือ “ไม่” ก็อยากให้เราหันหลังกลับไปดูตัวเราในกระจกและลองบอกกับตัวเองว่า “ถ้าชาตินี้คือชาติสุดท้าย (ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกว่าชาติหน้ามีจริงหรือไม่) เราจะลองพยายามเพื่อสิ่งที่เราฝันไม่ได้เลยหรือ ? เราจะไม่ยอมเสียเวลาเพื่อเดินไปในเส้นทางที่เรารักเลยจริง ๆ หรือ ?” สำหรับคนที่มีความฝันอยู่แล้ว ก็อยากให้ลองเริ่มต้นง่าย ๆ โดยการให้เราหยิบกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ขึ้นมาแผ่นหนึ่ง แล้วให้เรา
“เขียนสิ่งที่เราฝันไว้ในกระดาษ” ว่าเราอยากเป็นอะไร ชีวิตเราต้องการอะไร และ นี่คือสิ่งที่ต้องทำให้ได้ก่อนที่จะลาจากโลกนี้ไปตลอดกาล
ลองทำดูครับ ผมขอรบกวนเวลาทุก ๆ คนแค่ไม่เกิน 10 นาที ตั้งสมาธิในใจ ปิดตาแล้วจินตนาการว่าอีก หนึ่งปีข้างหน้า สิบปีข้างหน้า ยี่สิบปีข้างหน้า เราจะเป็นยังไง เรากำลังทำอะไรอยู่ เมื่อนึกได้ให้เราลองนึกย้อนกลับไปว่า แล้วเราจะต้องทำอะไรเพื่อให้ได้สิ่ง ๆ นั้นมา .. ค่อย ๆ คิดครับ ไม่ต้องเร่งรีบ ลองทบทวนกับตัวเองให้ดี คำตอบที่ดีที่สุดคงไม่ใช่หนังสือ หรือ บล็อกที่ไหน แต่มันอยู่ที่ ใจของเราเอง
อย่ากังวลว่าใครจะมองว่าความฝันของคุณคืออะไร.. เพราะนั่นคือชีวิตของเขา
อย่ากังวลว่ามันจะทำให้เราไม่มีกิน.. เพราะถ้าเป็นฝันจริง ๆ ของเราแล้ว เราจะพยายามลงมือทำให้ถึงที่สุด
มีนักวิชาการท่านหนึ่งได้เคยกล่าวไว้ว่า “ลองทำให้ความฝันของคุณเป็นเรื่องคอขาดบาดตายดู แล้วคุณจะพยายามเพื่อมัน” นี่คือเรื่องจริงนะครับ ทุกวันนี้เราหลาย ๆ คนใช้ชีวิตอย่างสบายกับสิ่งที่เป็นจนลืมความฝัน หรือ ใครหลาย ๆ คนทำสิ่งที่ไม่ได้รักจนลืมความฝัน ถ้าอะไรสักเรื่องเป็นเรื่องคอขาดบาดตายในชีวิตคุณคงพยายาม เพื่อแก้ปัญหามันแล้วใช่ไหมครับ ? ถ้าเกิดมีญาติป่วย, ต้องการใช้เงินด่วน หรือ เรากำลังไม่สบายอย่างหนัก ถ้าเราคิดว่าเรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเราแล้ว เราคงพยายามแก้ไขปัญหาดังกล่าวแน่ ๆ
แต่มีน้อยคนนักที่เห็นค่าความสำคัญของความฝันตัวเองด้วยคำว่า “เอาไว้ก่อนก็แล้วกันน่า” จนทิ้งกองไว้อยู่ในมุมเล็ก ๆ ของห้องนอนที่อาจจะนึกถึงบ้างเวลานอน แล้วก็นอนหลับไป .. หยิบความฝันของคุณขึ้นมาเถอะครับ ทำตามในสิ่งที่ใจเราเรียกร้อง
ถ้าเราตั้งเป้าหมายว่าอายุ 60 สำหรับเราก็เกินพอแล้ว เรามีเวลาใช้ชีวิตอยู่ สองหมื่นวันเท่านั้นเอง และ นี่ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่เราเสียไป และ เวลาประมาณ 5 – 10 นาทีที่เสียไปสำหรับบทความนี้ จำกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ที่ผมฝากให้เขียนได้ไหมครับ ? หวังว่าหลาย ๆ คนคงเขียนเสร็จ หรือ เริ่มเขียนกันแล้ว แปะมันไว้ที่มุมที่เราเห็นได้ดีที่สุด และ เริ่มลงมือทำความฝันให้เป็นจริงตั้งแต่วันนี้
ไม่มีใครดูถูกความฝันคุณหรอกครับ มีแต่ตัวคุณเองเท่านั้นที่ดูถูกมันว่าเป็นสิ่งไม่มีค่า
และ ไม่มีใครจะทำฝันคุณให้เป็นจริงได้หรอกครับ ถ้าคุณไม่เริ่มลงมือทำด้วยตัวคุณเอง
“สวัสดีครับ”
